Mid 1975 monsterde hij aan als kokshulp op het schip ‘Il tulipano che affonda’ met als bestemming: Napels. Het bleek een schot in de roos. De geboren Fransman voelde zich als een vis in het water in de stad. In de beginperiode verdiende hij de kost als kok en leraar Italiaans/Frans. Daarnaast brachten zijn snelle en praatjes hem snel bij de gefortuneerden en notabelen van de stad, zowel aan de beschaafde kant als aan de duistere kant. Zijn experimentele manier van koken kon op veel waardering rekenen van het lokale publiek en al snel besloot Borneau zijn eigen restaurant te openen. Wat volgde was een heus horeca imperium, bestaande uit 34 restaurants verspreid over Italie. Hij besloot eveneens te investeren in verschillende koffieplantages en wijngaarden. Al snel bouwde Borneau een extravagante en ietwat controversiële reputatie op. Hij leverde hem de bijnaam Il Randagio (De Verdwaalde) op, doelend op het feit dat hij als Fransman zijn naam heeft weten te vestigen in een land dat van origine niet zijn vaderland is. Binnen de horecabranche vergaarde hij binnen een relatief korte periode een enorm fortuin. In 1983 rangschikte het tijdschrift Forbes hem als de 210ste rijkste man ter wereld met een nettowaarde van 5,0 miljard dollar.